معرفی کتاب های دست خط امام خامنه ای !

فرماندهء من (رحیم مخدومی، احمد کاوری، داوود امیریان، علی اکبر حاوری نژاد و ... )

جشن حنابندان (محمد حسین قدمی )

پا به پای باران ( هدایت الله بهبودی، مرتضی سرهنگی )

دشت شقایق ها ( محمدرضا بایرامی )

همپای صاعقه ( حسین بهزاد، گل علی بابایی )

یک سخن، یک پند [2] !

کتاب خوان درست کنیم، کتاب خودش می آید

مردم میل به کتاب خوانی ندارند ... به نظرمن، تدابیر عمدتاً باید متوجه این نکته باشد. اگر چه ممکن است کتابخانه درست کردن همین فایده را داشته باشد، امّا ما می توانیم دو نوع کتابخانه درست کنیم، اگر می توانیم تعداد انتشار را به دو صورت بالا ببریم، یکی به نحوی که این میل را ایجاد بکند، یکی هم بدون توجه به این نکته، آن اول لازم است، یعنی ما باید فکر کنیم و این را پیدا کنیم. واقعاً این حرف درستی است که:

آب کم جو تشنگی آور به دست

تا بجوشد آبت از بالا و پست

اگر مردم کتاب خوان باشند به دنبال کتاب بگردند، سراغ ناشر و سراغ موءلف می آیند و ناشر خودش را به آب و آتش خواهد زد تا کتاب را پدیده بیاورد.

یک سخن، یک پند[1] !

می توانید انسان ها را تکان بدهید

 

من کتاب هایی را که می خوانم، معمولاً پشتش یادداشت یا تقریظی می نویسم، یعنی اگر چیزی به ذهنم آمده پشت آن یادداشت می کنم. این کتاب "فرمانده ی من" را که خواندم، بی اختیار پشتش بخشی از زیارت نامه را نوشتم : << السلام علیکم یا اولیاء الله و احبّائه.>> واقعاً دیدم که در مقابل این عظمت ها انسان احساس حقارت می کند. من وقتی این شکوه را در این کتاب دیدم، در نفس خودم حقیقتاً احساس حقارت کردم.

چه کسی می تواند این شکوه را به ما نشان بدهد ؟ این شکوه وجود دارد، ولی یک نفر باید آن را به ما نشان بدهد. او چه کسی است ؟ او، شمایید. یعنی اگر شما قدر خودتان را بدانید، می توانید حامل آن چنان نورانیتی باشید که انسان ها را تکان می دهد. آن طور حقایق واقعاً ماها را منقلب می کند.